Vrije Basisschool Tuimelaar heeft grote plannen.

2011 wordt een belangrijke mijlpaal in Vrije Basisschool Tuimelaar in Klein-Sinaai. De school telt ongeveer 150 leerlingen, maar was al langere tijd aan uitbreiding toe.
 
Directeur Wim De Bruyn ontvangt ons hartelijk en geeft tekst en uitleg tijdens een uitgebreide persoonlijke rondleiding.

 

 

 

 

 

 

 

'Onze school is geopend vanaf 7u 's morgens, waarbij we opvang voorzien tot wanneer de lessen beginnen. Ook na schooltijd is er opvang, tot 18u00'.
'We zien de kinderen hier werkelijk opgroeien vanaf hun prille jaren. De peuter- en kleuterjaren hebben hun eigen speelse naam. De allerkleinsten starten in de snoezelklas, daarna doorlopen ze de ieniemini's, pimpernelklas en kikkerklas.
Dan volgt het 1ste tot 6de leerjaar.'
 
De kinderen spelen op 3 verschillende speelplaatsen, waaronder ook de schooltuin. Zo zijn er minder conflicten tussen de jongsten en ouderen en komen de kinderen ook rustiger en meer ontspannen de klas binnen', zegt Wim De Bruyn. 'In elke klas is een onthaalhoek waar 's morgens de aanwezigheidslijst wordt ingevuld. Dit is een dagelijks herkenbaar ritueel waar de kinderen aan vasthouden.'
In de zomer wordt er zelfs les gegeven in de vroegere kloostertuin. Het tuinklasje beschikt over zitbanken en een schrijfbord. Het gefluit van de vogeltjes in de bomen rondom, is leuk meegenomen.
 
Van de 152 kinderen in VBS Tuimelaar zijn er 67 kleuters. De laatste jaren zijn er veel jonge mensen in Klein-Sinaai komen wonen. Oudere mensen verkochten hun huis en er kwamen jonge bewoners in de plaats. Hier en daar kwamen ook nieuwe woningen met jonge gezinnen.
Vandaar ook dat een uitbreiding nodig was. Het eerste, tweede en derde kleuterklasje komen in een nieuw gebouw, achteraan de school in het voorste deel van de tuin. Er komt ook een nieuwe turnzaal.  De werken beginnen na het bouwverlof in juli en zijn gepland tot september 2012.


 
De directeur en zijn team steken samen met het oudercomité en andere vrijwilligers vaak zelf de handen uit de mouwen om dingen gedaan te krijgen. In het jaar 2000 werd met eigen middelen en eigen mensen ook al een belangrijke bouwfase tot stand gebracht. De derde kleuterklas en het eerste leerjaar kregen mooie nieuwe lokalen. Onlangs werden de kleutertoiletjes opgeknapt en in een fris kleurtje gezet.  

 

 

 

 

 

 

 


 
 De kloosterziel van St-Maria-Oudenhove
In 1870 was Alois Muyshondt onderpastoor te Sint-Maria-Oudenhove. Hij was goed bevriend met een zekere graaf De Pas. In 1869 werd Muyshondt pastoor in Klein-Sinaai.  Op vraag van de pastoor, liet de graaf in 1870 een klooster met twee klaslokalen bouwen. Het geheimzinnige verhaal waarom de graaf zo vrijgevig was, leest u hier.
In het klooster namen 4 zusters van de orde der Goddelijke voorzienigheid uit Sint-Maria-Oudenhove hun intrek. Later kwamen er nog enkele zusters bij.

 

 

 

 

 

 

 

In totaal zaten er 7 zusters:
-Zuster Pia als waszuster
-Zuster Honoré was kokin
-Zuster Emanuelle was kleuterjuffrouw
-Zuster Clara was eveneens kleuterjuffrouw
-Zuster Alexia stond in het 3de en 4de leerjaar
-Zuster Margareta stond in het 5de en 6de leerjaar en werd later directrice
-Zuster Eugenie stond in het 7de en 8ste leerjaar
 
Directeur Wim De Bruyn heeft de laatste 2 zusters nog goed gekend.
Zuster Margareta werd geboren op 14/01/1914 en overleed op 22/09/2008. Ze werd 94 jaar.
Zuster Clara werd geboren op 20/03/1918 en overleed op 01/03/2009. Ze werd 91 jaar. 'Samen zijn we de oorlogsjaren 14-18', zegden ze altijd al grappend. 
 

 

 

 

 

 

  

Van de bewoners in het oude boerderijtje naast het klooster vernamen we volgende getuigenis:
'Zuster Clara reed tot enkele jaren voor haar dood nog met de auto. Ze reed elke maand om hosties voor de kerk, naar het klooster van de zusters Clarissen in de Heilig Hartlaan te Lokeren.'
'Clara had geen gemakkelijk karakter.' 'Als ze het niet voor iemand had, kon ze die echt schrik aanjagen'. 'Margareta en Clara leefden als zusters 40 jaar samen.'
'Toen ze niet meer zelfstandig voor zichzelf konden zorgen, zijn ze naar hun kloosterorde in Baarle-Drongen terug vertrokken.'
'Het wegvallen van Margareta in 2008 was erg moeilijk voor Clara en ze stierf zelf 6 maanden later.'

 

 

 

Tijdens de rondleiding zien we de keuken, de woonkamer, de badkamer en de slaapkamers van de zusters. We voelen ons vereerd dit vroegere 'heiligdom' te mogen betreden. Vele oud-leerlingen en oudere bewoners van het dorp, zouden als kind meerdere schavuitenstreken hebben willen uithalen in deze lokalen. De woonruimtes van de zusters waren vroeger absoluut ontoegankelijk voor leerlingen.

 

 

Waar eens het bureau was van de zusters, is nu een hypermoderne computerklas. Er is geen sterker en mooier contrast mogelijk: De historische tegelvloer tegenover de 12 moderne computers en de perfect op maat gemaakte computerdesks. De waardering voor het historische belang van bepaalde zaken komt hier en daar sterk tot uiting en dat is mooi. De zusters zouden zich absoluut niet omdraaien in hun graf, want hier binnen de gebouwen geldt nog steeds respect voor hun jarenlange levenswerk.
Wat nu de personeelsruimte voor de leerkrachten is, was vroeger de living van de zusters. De tafels, stoelen en kast doen nog steeds dienst en werden jarenlang door hen gebruikt. 

 


We komen in de kapel met een glasraam van historisch belang. Het vormt de overgang tussen het oude gedeelte 1870 en het 'nieuwe' gedeelte dat in 1903 werd bijgebouwd. Vroeger maakte de kapel ook deel uit van de beeweg. Ze was toegewijd aan St. Nocolas van Tolentijn.

(zie artikel Beeweg)

 

 

 

 

 

 

 

Even later komen we in de voortuin aan de straatkant. De huidige eigenaar van de school, het bisdom, verkocht deze voortuin aan de gemeente.
'Het zou veiliger zijn om van dit gedeelte een kiss and ride te maken om de verkeersveiligheid te vergroten. Op die manier staan de ouders niet meer op het zebrapad of midden op straat om hun kinderen af te zetten op school', volgens De Bruyn.

 

 

 

 

 

 

Na het bezoek aan enkele klassen, stappen we door de vroegere kloostertuin. 'De kinderen mogen hier vrij spelen', zegt de directeur.
Achteraan de tuin komen we via het pad aan de grot met daarin een moderne abstractie van een Mariabeeld. Vroeger stond daar een ander, oud beeld in, maar dat werd vervangen. De grot is omringd door knoestige bomen. Mochten deze exemplaren kunnen spreken...

 

 

 

 

 

 

 In deze tuin kweekten de zusters vroeger hun groenten en groeiden de bloemen welig langs de kronkelige paden, aangelegd met kinderkopjes.

De kippen hebben veel loopruimte in het achterste gedeelte van de tuin. Tijdens het scharrelen, zijn ze vast al over historische schatten getuimeld, maar zolang de mensen het niet ontdekken, is er geen haan die ernaar kraait. (tdw)
 
www.vbstuimelaar.be

 

© 2019 Tony De Wilde. All Rights Reserved.

Please publish modules in offcanvas position.