Fons De Meersman: dorpskunstenaar.

"Het is de bedoeling om gedurende twee jaar een aantal gedichten te schrijven over verschillende facetten van de gemeente en over evenementen die plaatsvinden", zegt Fons. "Ik wil kunnen lofdichten".
Bij de opening van de Heirweg, op zaterdag 8 september, las Fons De Meersman een eigen gedicht voor over dit gebeuren en de duur der werken. (Lees hier)

Hoe bent u in Stekene terechtgekomen?
"Ik ben afkomstig uit Gijzegem bij Aalst en ging, toen ik trouwde met mijn vrouw in 1974 in Stekene wonen."
"Rond het jaar '80 verhuisden we naar de Abelendreef."

Is het dorp veel veranderd in al die jaren?
"Klein-Sinaai is niet te vergelijken met Gijzegem." "In Klein-Sinaai is het nog altijd heel landelijk en rustig." Mijn geboortedorp Gijzegem is stilletjes aan beginnen te verstedelijken." "Je hoort het plaatselijke dialect uit het dorp niet meer." "Gijzegem ligt midden tussen Aalst en Dendermonde." "Je hoort steeds meer stadsdialect uit Aalst."

Beroepshalve gaf Fons het vak Nederlands als germanist in het hoger onderwijs.

"Toen ik jonger was, schreef ik wel meer gedichten." "Door mijn studie Germaanse aan de universiteit, leerden we een andere kijk op literatuur, en verwaterde die zin in schrijven". "Germaanse filologie ging eerder 'over' literatuur, maar weinig over echte literatuur." "We moesten 30 boeken lezen per jaar en daar hadden we toch al wat werk aan."
"De gedichten die ik nu schrijf, zijn van alledag." "Sinds mijn pensioen 5 jaar geleden, ben ik er weer actiever mee bezig"

Is sport bevorderlijk voor de creativiteit als dichter?
"Tijdens het joggen, kan ik soms een regel in m'n hoofd hebben, en al naargelang hoe hard ik afzie onderweg, kan ik dit idee tot thuis vasthouden." "Joggen maakt je hoofd leeg." "Vooral vroeger als ik een zware dag had gehad, had joggen het beste resultaat om te ontspannen en het hoofd leeg te maken."
"Mijn dochters deden aan atletiek en liever dan aan de kant te wachten tijdens hun training, begon ik ook te lopen." "Zo heb ik het onderhouden en kreeg ik de microbe te pakken."

Wat vindt u het mooiste plekje van Klein-Sinaai of Stekene?
"Vooral waar ik woon in de Abelendreef, heb ik een prachtig uitzicht op de bomen en de velden." "Daar heb ik al een paar gedichten over geschreven." "Ook de Stekense Vaart en de Moervaart zijn erg mooi." "Vooral de bochten zijn prachtig, met de juiste lichtinval in het water."

Hoe zou de streek nog aangenamer kunnen worden ?
"Pleziervaart moet wel mogelijk zijn." "Een verbinding van van het jaagpad aan de Stekense Vaart en de Moervaart aan de T-splitsing, met een fietsbrug naar de overkant zou ideaal zijn." "Verder nog een cafeetje of brasserie." "Want nu moet je tot in Stekene en in de andere richting tot Wachtebeke, Mendonk."
Ook de abdij van Boudelo spreekt tot de fantasie van Fons De Meersman. "Er is wel niet meer over dan de resten van funderingen, maar die herinneren nog wel aan de tijd dat de Abij van Boudelo mee het leven in het Waasland bepaalde."

Zijn studenten veranderd in de loop van je carriere?
"Het viel bijvoorbeeld op dat studenten, en vooral jongens steeds dieper en dieper in hun stoel gingen schuiven." "Van zithouding naar lighouding achter de schoolbanken." "Tot hun hoofd amper boven de tafel uitkwam." (lacht)
"De eerste student die met korte broek in de les zat herinner ik me ook nog goed." "Dat betekent niet dat die minder goed studeerde." "Het was gewoon een stijl die plots opkwam, zoals ik er zovele bij de jongeren heb zien voorbijwaaien."

Zitten er bekende figuren onder je oud-studenten?
"Onder mijn studenten kan ik me nog goed Herman Brusselmans, Catherine Moerkerke en Bjorn Soenens herinneren." "Hij is nu chef van het vrt-journaal." "Hij was een uitstekend student."

Volgend jaar, in 2013 wordt een nieuwe dorpskunstenaar verkozen door de Gemeente Stekene.
Wij wensen Fons De Meersman te bedanken voor zijn inspanningen het afgelopen jaar en bij voorbaat voor de creativiteit die hij het komende jaar aan de dag zal leggen.
(Tony De Wilde)

 
Fons De Meersman vorig jaar, bij het gemeentebestuur en de andere finalisten.

 

Water

tussen vlakke versgeploegde akkers
banen rechte dreven zich een weg
naar weiden waar paarden geduldig
wachten op het aarzelende lentegroen
wat verderop passeert ons het water
terughoudend zodat enkel de meerkoet
trage fietsers aan het schrikken brengt
zwijgend kijkt op de bank bij het pad
een man met hond naar wat hij was

toen hier alleen nog lage meersen
de vaart en hem gezelschap hielden
terwijl op stille akkers brede paarden
de voren in zijn jonge leven trokken
het water, weet hij, keert nooit weer

© 2019 Tony De Wilde. All Rights Reserved.

Please publish modules in offcanvas position.