De jagers van Klein-Sinaai

 

Het was al sinds vorig jaar dat we ernaar uitkeken om eens op pad te gaan met de jagers die in het jachtseizoen vaak te
zien en vooral te horen zijn. Vele mensen hebben tijdens de feestdagen intens genoten van een stukje wild... Maar hoe
komt die fazant, haas of ree nu eigenlijk precies aan zijn einde?
We waren met eigen ogen getuige van het mooie spektakel tussen de drijvers, de jagers, de honden en het wild.
En zagen dat geen enkel dier onnodig moest lijden.

PLAATS VAN AFSPRAAK:
Het is de ochtend van 16 november. Om 9u wordt ik opgepikt door Joris De Jonghe. “Het gaat de prachtgste dag van het seizoen worden” zegt hij overtuigd. “De zon straalt en er is geen wolkje aan de lucht”. “Er zal veel wild zitten overal”. Met die woorden in gedachte trekken we naar de plaats van afspraak in de Bergstraat. Daar staat al een groepje jagers te wachten. Allen uitgenodigd door Freddy. Hubert Van Goethem vervoegt de groep en vertelt kort over zijn jachtavonturen de week voordien in Polen, waar hij een groot hert schoot. Met enkele auto’s rijden we naar de Hazenhoekstraat in het gebied den Berg/Polken.


GESCHIEDENIS:
Het jachtgebied heeft een oppervlakte van 500ha bos en veld. Voor 1900 werd er op de grote landeigendommen van grootgrondbezitters aan niet-georganiseerd jagen gedaan. Notaris Van Winckel beheerde het jachtgebied destijds. Het was een tijd zonder zure regen, luchtvervuiling, sproeistof of vergif op het veld. Daardoor konden hazen, fazanten, patrijzen en konijnen zich talrijk vermenigvuldigen. De boswachter zorgde ervoor dat er niet gestroopt werd.

 

Tot 1930 was het jachthuis in de Polken, waarin de jagers verzamelden een afgedankte koninklijke trein van Leopold II, die naast de spoorlijn in de bossen was achtergelaten. Grote industriebaronnen en politici werden door Jean Duyver uitgenodigd om aan een jachtdag deel te nemen. De bekendste was wellicht Paul Van Den Boeynants, gewezen eerste minister. Er waren er zelfs die per helicopter kwamen.

 

OP JACHT:
De jeeps worden geparkeerd op een akker in de Hazenhoekstraat. Joris blaast op de jachthoorn om de start aan te kondigen. De honden staan gespannen en we vertrekken. De drijvers slaan met stokken in de kanten van bos en veld en de fazanten en enkele hazen vluchten opgeschrikt weg. Om beurten heeft iemand de kans om een schot te lossen. Het is een kwestie van op de juiste plaats te staan. Staan je niet in de vliegroute van de fazant, zal hij nooit je kant opkomen en kan het dier ontkomen. Maar enkele dieren komen recht op ons afgevlogen en vallen na 1 raak schot neer. De honden kunnen de dieren vatten en tot bij de jagers brengen. Het is mooi om zien hoe voorzichtig de jagers de fazanten aanpakken en niet laten lijden. Het geeft ons een goede impressie.

 

De jagers lopen met oranje fluovestjes en altijd op een rechte lijn naast elkaar. Verspreid over het veld en met stokken om het gele mosterdkruid in een ritselende beweging te zetten. Het is een ideale bemester voor het land en schuilplaats voor dieren na de oogst. Niemand loopt voor of achter voor de veiligheid.

 

PICKNICK
Op de middag zijn er verse worstenbroodjes en boterkoeken met grote thermossen koffie. Het smaakt heerlijk en de herfstzon brandt werkelijk op ons gezicht. Een buizerd cirkelt boven onze hoofden. Roofvogels worden niet geschoten. Nog een diervriendelijke vaststelling die ik doe.


Na de gezellige openluchtpicknick trekken de auto’s terug naar het jachtgebied.Nieuwe akkers worden uitgekamd. Schoten weerklinken en er worden nog enkele fazanten en mooie hazen geschoten. In de maïsstoppels ligt een haas doodstil. Tot op een meter kan ik hem naderen. Het lijkt een natuurwonder. De jagers spelen het spel mee en denken er zelfs niet aan te schieten. “Dat wordt nooit gedaan in zulk geval”. “Het zou niet eerlijk zijn”, zegt Marcel Verlee.

 

TROFEEËN VERDELEN:
Na de jacht wordt het wild uitgestald bij een jenever. Ik krijg een prachtige mannetjesfazant mee en Mon Verschraeghe is zo vriendelijk hem te willen pluimen en schoon te maken.

 

Ik maak hem enkele dagen later klaar à la Champagne. Heerlijk vol van smaak en met de herinnering van de velden rond 'Den Berg'.
(tdw)

© 2019 Tony De Wilde. All Rights Reserved.

Please publish modules in offcanvas position.